Kuc Islandzki

Kuce islandzkie przybyły do Islandii w IX wieku wraz z norweskimi osadnikami. Islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych, ponieważ od XIII do XIX w. obowiązywał zakaz przywożenia innych koni na wyspę.

Kuc islandzki ma krępą budowę, dużą głowę, oraz mocne, krótkie kończyny. Zad dobrze umięśniony, płaski lub lekko ścięty. Wysokość w kłębie wynosi od 130cm do 145cm, ale zdarzają się większe osobniki. Owłosienie grzywy i ogona bardzo bujne. W zimie islandom wyrasta bardzo gruba zimowa sierść, często są wtedy nie do poznania. Występują wszystkie typy umaszczenia.

Kuce te są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka, są również spokojne. Są niezwykle ciekawskie. Są to konie twarde, na Islandii w surowym klimacie i przy zmiennej pogodzie doskonale sobie dawały radę. Często zamiast komfortowej stajni wolą zwykły daszek. Uwielbiają towarzystwo innych koni i pozostawione samotnie na wybiegu cierpią. Jeżeli nie mamy drugiego konia, kuc zadowoli się towarzystwem kozy albo w ostateczności owcy.